این جشن یکی از جشن های به جا مانده از دوران کهن می باشد که هنوز در بین زرتشتیان ایران از ارزش فراوانی برخوردار است. این جشن متعلق به درگذشتگان و اموات است.

درگاهشماری ایرانی هر روز از ماه نام ویژه ای دارد و روز نوزدهم هر ماه فروردین نام داشته است.
در هر ماهی که نام روز همانند ماه شود جشن ویژه آن ماه برگزار می شود، بنابراین روز نوزدهم(فروردین روز) از فروردین ماه، جشن فروردینگان است. این جشن همانطوری که از نامش پیداست در پیوند با فروهر می باشد.

فَروَهَر

فروهر یا فرورد یکی از نیرو های ۵ گانه آدمی است که در سراسر زندگانی، حافظ و نگهبان اوست. این نیرو پیش از آنکه آدمی به این دنیا بیاید آفریده شده است و در زندگی او را همراهی می کند و به سوی پیشرفت فرا می خواند. بعد از مرگ هم پاک باقی می ماند. فروهر فقط متعلق به آدمیان نیست و دیگر موجودات هم دارای فروهر می باشند.

بسیاری از پژوهشگران نماد زیر که در حکاکی های تخت جمشید به چشم می خورد را نمادی از فروهر می دانند و به تک تک جزئیات آن مفاهیمی منسوب می دارند.

بر اساس باور های ایرانیان باستان، ابتدا تمام فروهران آفریده شده، پس از آن جهان مادی بوجود آمد و فروهران یکایک به زمین فرود می آیند و در تن و روان موجودات جای می گیرند و با مرگ موجودات به پیشگاه اهورامزدا باز می گردند.

فریدون جنیدی، زروان، ص ٩۴

باور به فروهر و گفته های پیرامون آن، کم و بیش در دوران پس از اسلام هم در اندیشه های عرفانی ایرانی به جا مانده است.

آیین زرتشتیان ایران در فروردینگان

در این روز زرتشتیان به عبادتگاه رفته و اوستا می خوانند و به عبادت خدا می پردازند و برای شادی روان درگذشتگان و جهت ساختمانهای همگانی و رفع احتیاج نیازمندان با دادن پول یا مساعدت های دیگر اقدامات لازم را معمول می دارند.

ایشان بوهای خوش بر آتش می نهند و هفت نوع میوه خشک از قبیل خرما، انجیر، سنجد، کشمش، برگه هلو، برگه قیسی و توت خشک که در اصطلاح آنان لُرُک نام دارد تهیه می بینند. موبد بر آنها اوستا می خواند و پس از خواندن اوستا که در واقع تبرک می شود بین مردم تقسیم می کنند. علاوه بر لُرُک، مِیَزد نیز در این موقع برای انجام مراسم تشریفات آفرینگان گذارده می شود.

در این روز نان مقدس هم که « دُروَن » نام دارد و در اوستا « دره ی ئونه » می باشد می آوردند و به مردم می دهند، و علاوه بر این نان دیگری که از روغن کنجد درست می شود و نان گرد است به سورک معروف است آماده می نمایند (سورک مانند نان یهودیان است که در کوه صهیون بین افراد تقسیم می شود و مثل نان روغنی است که مسلمانان در جمعه آخر سال درست می کنند و مخصوصاً سر قبرستان می برند و به مردم می دهند.)

پس از آن موبدان و سایر زرتشتیان آداب طهارت بجا می آورند یعنی وضو می گیرند و دست و صورت می شویند که آنرا در پهلوی « پادیاب » می گویند.

اهمیت این جشن هم اکنون در نزد زرتشتیان به خوبی نمودار است و هر سال با تجلیل و احترام آداب و رسوم آن را بجا می آورند.

عبدالعظیم رضایی، اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان، ص ۴٨۵

نظیر فروردینگان در ادیان و ملل دیگر

استاد عبدالعظیم رضایی درباره وجود چنین جشن هایی در اقوام گوناگون جهان، نوشته های جالبی دارند که در این جا بیان می شود:

هندوستان

نظیر این جشن در ادیان دیگر نیز وجود دارد و آن را جشن اموات می گویند و نزد هندوان ستایش روان نیاکان به نام « پیتارا » شبیه فروردینگان ایرانی می باشد.

در جشن فروردینگان ، پارسایان هند به آرامگاهع می روند و در معبد چوب صندل بخور می دهند و موبدان با نذر میوه و گل مراسم آفرینگان (خواندن دعا ) بجای می آوردند.
این موضوع در صفحه 209 ترجمه فارسی خرده اوستا آمده است.


رومی های باستان

رومی ها نیز ارواح مردگان را به اسم «مانس» پرودگارانی تصور کرده به آنها فدیه تقدیم می کردند و عقیده داشتند روح پس از به خاک سپردن بدن به یک مقام بلند می رسد گرچه معمولاً آرامگاه آن داخل زمین است، ولی قادر است در روی زمین نفوذ و تسلطی کامل داشته باشد، بوسیله ی فدیه و قربانی توجه او را از عالم زیرین به سوی خود می کشیدند.

ماه فوریه در قبرستان جشنی برای مردگان می گرفتند و فدیه و هدیه نیاز می نمودند.

عیسویان کاتولیک

عید taussaint نزد عیسویان کاتولیک شبیه جشن فروردینگان است . در اول ماه نوامبر که عید اموات شمرده می شود که درگذشتگان یادآوری می نمایند و مزار آنان را با انواع گلها می آرایند .

احتمالا تمام ادیان این عید را از زرتشتیان گرفته و تقلید کرده اند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: